Suriname

We zitten in de warmste maanden, maar tot nu toe mogen we niet klagen. Warm is het ja, maar het is eind september en we hebben nog steeds wind! Normaal is de maand september niet alleen heel erg warm, maar ook vrijwel windstil. Het is wel wat drukkender en wat vaker bewolkt. Vandaag hebben we zelfs een herfstige dag. De hele nacht en ochtend heeft het geregend en voelde het heerlijk fris! Nu schijnt het zonnetje weer, maar het blijft rommelen, dus een flinke onweersbui kan nog best komen. Wat ik zo grappig vind is dat ook mijn Antilliaanse collega’s het te warm vinden. Je zou denken dat ze daar aan gewend zouden zijn en zij die paar graden verschil niet voelen. Maar niets is minder waar. Waarschijnlijk is voor ons het verschil minder aangezien wij alleen verschil voelen in de hoeveelheid zweet en die is hoe dan ook veel.

Nog maar even en dan moet ik alweer afscheid nemen van ‘mijn’ stagiaire. Ze is natuurlijk niet alleen mijn stagiaire, maar wel de eerste stagiaire onder mijn hoede en ze gaat met een hele dikke voldoende huiswaarts. Wat zal ik haar missen. Naast een onwijs harde werker ook nog eens een heel prettig persoon.

Omdat zij niet weg kan zonder de Christoffelberg te beklimmen en ik er na 2 jaar toch echt aan moet geloven gaan we samen aan de wandel volgende week. Ben benieuwd!

Onze vakantie is Suriname was fantastisch. Het lijkt alweer eeuwen geleden, maar het is nog maar 3 weken geleden. Wat hebben we daar genoten!

Het was vooral erg bijzonder om echt iets compleet anders te zien en mee te maken. Heerlijke stranden en palmbomen hebben we hier al, dus we keken er naar uit om andere natuur en cultuur mee te maken.

Over de vakantie kan ik ontzettend veel schrijven. Over alleen de 5 dagen jungle heb ik al ruim 5 kantjes volgeschreven. Ik zal het hier wat korter proberen te beschrijven.

We zijn eerst 5 dagen de jungle in geweest. De locals vroegen of we het bos in gingen. Dan klinkt het ineens een stuk minder stoer!

Na ruim 3 uur rijden kwamen we aan bij een dorpje waar we niet verder met de auto konden. De weg hield daar ook echt op. We konden alleen per korjaal verder. Ruim 3 uur varen verder waren we op plaats van bestemming, een klein dorpje aan de Grote Suriname rivier, Pingpe.

Onze gids was zelf geboren en getogen in het dorpje, dus we kregen echt een kijkje in het leven van de mensen. We sliepen aan de overkant van de rivier in houten hutjes op een ‘resort’. Wij noemden het onze kampplek. Het was er heerlijk! De hutjes waren basic, maar precies goed. Een bed, een klamboe, een douche en een toilet. Uit de douche stroomde rivierwater, maar toch was het luxe.

We hebben van alles in de omgeving gezien en genoten van het leven met weinig.

Een van de nachten hebben we doorgebracht in de jungle in een hangmat. We zijn vanuit het dorpje bijna 4 uur de jungle ingetrokken en kwamen daar uit bij een stroomversnelling in de rivier waarbij een mooie plek was om te bivakkeren met onze groep. Vooral de junglegeluiden waren bijzonder ’s nachts. Wat een herrie produceren al die beesten met elkaar. Maar ook de kaaimannen die vlakbij ons kamp op de rotsen lagen waren bijzonder.

Terug uit de jungle hebben we een dagje doorgebracht in Paramaribo, om vervolgens er weer op uit te trekken voor 2 dagen. Dit keer stonden de Brownsberg en Ston Island op de planning. Op de Brownsberg hebben we eerst genoten van een prachtig uitzicht en daarna hebben we 2 watervallen bezocht. Een aardig tocht, wat volgens onze gids makkelijk te doen was op slippers. Dat geloofden wij natuurlijk, er niet bij nadenkend dat hij dat zijn hele leven al doet met alle gemak, zelfs op blote voeten. Maar goed, al met al ging het best, ook op slippers.

Op Ston Island sliepen we weer in een basic hutje, maar dit keer wel echt heel erg basic. Was ook wel weer een hele ervaring.

Wat in Suriname voor ons zo lekker was, was dat het ’s nachts heerlijk afkoelt. Vaak werd ik ’s nachts wakker  van de kou en kroop dan heerlijk onder de dekens. Dat maken we hier op Curacao niet vaak mee. Hooguit omdat de airco te koud staat.

Nu gaat alles weer gewoon zijn gangetje.

Martijn heeft nog geen nieuws over zijn functie. Dat zijn functie wegbezuinigd wordt is zeker, maar de mogelijkheid bestaat nu dat ze hem een jaar langer nodig hebben omdat ze niet binnen dit jaar alles overgedragen krijgen naar degenen die het werk moeten gaan overnemen.
Dat zou voor ons dus een jaar verlenging inhouden. Maar daar is dus helaas nog geen duidelijkheid over. We wachten geduldig af.

En het eerste bezoek heeft zich weer aangekondigd. Afgelopen november was ons laatste bezoek hier en nu dus al bijna een jaar niemand uit Nederland gezien. We kijken er dus echt onwijs naar uit. Nog een paar maandjes aftellen, want pas eind januari is het zover.  

 Foto's en filmpjes van Suriname