maandag 16 augustus 2010

Home sweet home!

Na 2 weken klussen, uitpakken en opruimen zijn we aardig gesetteld in ons nieuwe huis. We genieten er elke dag van. Er moet nog best het een en ander gebeuren, maar dat gaat nu steeds met kleine beetjes tegelijk. De eerste dagen werkten we in een Nederlands tempo in huis en dat was niet zo slim. Zweten, zweten, zweten en om 20.00 uur uitgeput naar bed. Daar moest verandering in komen, dus nu wat rustiger aan. Martijn is overdag aan het werken en dan schuif ik wat met meubels, koop wat spullen die we nog missen, probeer het huis een beetje schoon te houden en zorg dat onze fantastische koelkast gevuld blijft.

Het vele thuis zijn begint zo langzaamaan toch een beetje te vervelen, dus ben ik op zoek naar een baantje. Er zijn veel mogelijkheden, maar het is allemaal ver rijden en verdient hooguit 8 gulden per uur. Dat is even wat anders dan in Nederland. Maar goed, iets te doen hebben is ook wat waard.
Dit weekend kreeg ik ineens een telefoontje van een stel hier verderop in de straat. Zij hadden via via gehoord dat ik werk zocht en zij zochten oppas voor de kinderen op donderdag en vrijdag. Vandaag ben ik even bij ze langs geweest en donderdag ga ik beginnen. Lijkt me erg leuk!

Af en toe ga ik even met een andere buurvrouw kijken bij een nestje puppies. Die zijn zooooooo schattig! (zie foto's) Misschien zit onze toekomstige waakhond er wel tussen!
Iedereen heeft hier een waakhond en dat maakt een wandelingetje door de buurt vrij lastig. Veel honden lopen gewoon los en dus is een stok handig om vervelende honden van je af te kunnen slaan. Liever met de auto dus....
Er zijn ook honden in de buurt die heel regelmatig blaffen. Als er vliegtuigen over vliegen (wat een aantal keren per dag gebeurd en dan echt vlak langs ons huis) gaan alle honden helemaal los. Het duurt even maar dan is de rust wedergekeerd. Het is wel eens vervelend, maar je went er aan.

Waar we verder een beetje aan moeten wennen is het verkeer hier. Links en rechts inhalen mag, knipperlichtgebruik is zeldzaam, voorrang is nooit vanzelfsprekend en soms staat er ineens iemand midden op de weg stil om even een praatje te maken met een bekende. Er wordt hier volop gebruik gemaakt van de claxon en dat is meestal om iemand te groeten of om aan te geven dat je even voor mag gaan. Of natuurlijk als je te lang stil staat voor het stoplicht, maar dat doen wij opgefokte Nederlanders ook altijd, dus dat is niets nieuws.

Het eiland is echt prachtig nu. Door de regen van de afgelopen tijd staat alles in bloei en is groen, dus prachtig om te zien! Ook onze tuin is mooi in bloei. Via de link hieronder kun je ons huisje en tuin bewonderen!
In en om het huis

woensdag 4 augustus 2010

Joehoe!!!!

Joehoe!!!!!!!!!!!!!! Gisteren is de container gekomen en ineens moesten we gaan haasten. Dat was wel gek. Vier weken afwachten en balen dat het zo lang duurde en ineens is daar dan dat telefoontje dat de container binnen een half uur voor de deur staat! Als een malle dus zoveel mogelijk spullen ingepakt en vertrokken.
De mannen zaten inderdaad al te wachten en konden dus gelijk beginnen. Halverwege begon het enorm te regenen en moesten ze even stoppen, maar al snel stonden al onze spullen binnen. Hoe bizar is het dat we in Nederland in de enorme hitte de spullen moesten inpakken en op Curacao alles in de regen naar binnen gebracht werd. Hoezo omgekeerde wereld!
Ik was zoooooooooo blij dat we in ons huis konden dat ik die grote grijns niet meer van mijn gezicht kreeg. Ook al zaten we in de zooi en moest er nog veel gebeuren, het maakte allemaal niets uit. Het feit dat we in ons eigen huis zaten maakte alles goed! We hebben de hoog nodige dingen uitgepakt en ook nog even het halve eiland over geracet om uit te checken bij Livingstone. Daarna heerlijk ontspannen gegeten bij Marcel en Ineke. Zo fijn als mensen even een maaltje klaar maken als je zelf alleen maar door wilt gaan met uitpakken en vergeet dat eten ook best handig is.
Volledig uitgeput zijn we daarna maar meteen gaan slapen (nadat we de zoektocht naar beddengoed hadden afgerond). De eerste nacht in een nieuw huis is altijd even wennen. De blaffende honden in de buurt en andere nieuwe geluiden hielden ons af en toe even wakker, maar al met al een goede nachtrust gehad.
Vandaag zijn we begonnen met dozen uitpakken. Eerst de keuken, want we konden niet eens een fatsoenlijke boterham smeren. Druipend van het zweet en tussen de klusjesmannen door manoeuvrerend (de garagedeur werd nog even snel gefixt) is dat hoofdstuk afgesloten.
Martijn is nu een koelkast aan het kopen (met ijsblokjes maker!!!!) en dan relaxen en voor het eerst koken in onze eigen keuken!!
Morgen verder met de woonkamer.