donderdag 19 februari 2015

Bijzonder


Ineens heb ik weer zo’n momentje. Het besef hoe bijzonder het is wat wij hier hebben. Af en toe vergeet ik dat door de gang van alledag, maar nu zit ik hier aan de tafel op de porche en kijk naar mijn wasje dat te drongen hangt in de zon, de palmbomen die zwaaien in de wind en hier en daar wat papagaaien die achter elkaar aan zitten. Er hangt een vogel voerbakje aan de waslijn (ja Justin, hij doet het nog steeds!) en daar zitten regelmatig suikerdiefjes en troepials in. Zo heerlijk om naar te kijken! En in de nok van het dak van de garage is een vogel een nest aan het maken. Of is het van plan en doet vast vooronderzoek. Ik kan alleen niet achterhalen welke vogel het is. Net iets te ver weg.

Dat ik ineens zo geniet van dit alles, komt niet zomaar. De afgelopen weken hadden wij heerlijk veel familiebezoek. Eerst neef Niels een week. Hij had al veel van de wereld gezien, maar ondanks dat kon hij ook op Curacao af en toe genieten van de schoonheid van de natuur.
Daarna mijn ouders en een dag later alle drie mijn zussen!! Hoe bijzonder was dat! Een week lang hebben wij 5 vrouwen in een vakantiehuis genoten. Genoten van het zwembad, van het buitenleven, van het strand en bovenal van het samen zijn!
Mijn vader maakte ondertussen Bonaire onveilig op de fiets. Hij wilde wat nieuws zien. Respect hoor, om met die temperatuur het eiland te gaan verkennen op de fiets!!
Helaas vertrokken mijn zussen na een week weer naar Nederland, maar mijn ouders bleven nog 2 weken langer. Ook die twee weken hebben we weer veel leuke dingen gedaan, maar vooral ook genoten van het ‘gewone’. Zoals ik hier nu zit te genieten van de wuivende palmbomen, zo zat mijn moeder elke ochtend te genieten. En mijn vader heeft heel wat wandelingen gemaakt in de omgeving en toch weer nieuwe dingen gezien!
Twee heerlijke weken en een hoop foto’s verder, moesten ook mijn ouders weer vertrekken. Afscheid nemen blijft een puntje van de vakantie dat verboden zou moeten worden, maar ja, het hoort er bij helaas.
Wat ik er in ieder geval aan over gehouden heb naast hele mooie herinneringen, is het bewustzijn van hoe bijzonder het eigenlijk is om elke dag wakker te worden met 30 graden, een lekker windje en een geweldig uitzicht.

Per 1 januari heb ik ontslag genomen bij Dolphin Suites. De reden voor dit vertrek was dat ik de laatste maanden van ons verblijf op dit eiland echt wilde genieten. Tijd voor mezelf, genieten van al het moois en hopelijk wat kunnen betekenen voor een ander / het eiland.
Het genieten lukt dus volop! En de eerste vrijwillgersprojecten zijn ook van start. In mei ga ik met een groep vrijwilligers naar Haiti om daar medische hulp te bieden aan de bevolking die daar zo verschikkelijk in armoede leeft. De voorbereidingen zijn pas net van start gegaan, maar ik hou jullie hier zeker van op de hoogte!
Verder bleek een oud collega van mij uit Utrecht hier manager te zijn van het Ronald McDonaldhuis. Dinsdag heb ik met haar een gesprek om daar aan de slag te gaan als vrijwilliger.
Spannende en leuke dingen allemaal.
Enige dingetje is dat ik deze stap genomen had, omdat het nog voor een aantal maanden zou zijn. Nu lijkt het er echter op dat er voor Martijn toch weer verlenging aan zit te komen. Zekerheid hebben we nog niet, maar er wordt al gesproken over augustus 2016. Voor mij is iets pas zeker als het zwart op zit staat, dus ik wacht op de papieren.

To be continued…..

De Porch
 
 

Het voerbakje aan de waslijn
 
 
 
De onbekende vogel in de nok van de garage
 
 
 
Aankomst van de familie op Hato, met bubbels natuurlijk!
 
 
 
 
Bioscoopbezoekje 'Gooische vrouwen'
 
Luieren op Zanzibar
 
Vaders aan de wandel
 
 

Verjaardag vieren bij 'The Boathouse'