woensdag 14 december 2011

De bruiloft


Ik zou bijna het blog van vorig jaar kopiëren en opnieuw posten, want deze decembermaand lijkt tot nu toe erg veel op die van vorig jaar. Sinterklaas kwam en ging, kerst komt eraan en dat zie je overal, alleen je voelt het niet. Met een temperatuur van 30 graden ‘Let it snow, let it snow, let it snow’ op de radio horen blijft toch vreemd.
Verder hopi awa! Vanaf eind november hebben we enorm veel regen gehad. Vorig jaar was het nog een stukje erger, maar we hebben er nu wel weer genoeg van.
Ik heb het nu ook kouder dan vorig jaar. Waarschijnlijk omdat we inmiddels goed aan de warmte gewend zijn is de gevoelstemperatuur veel koeler is zodra het kwik een paar graden daalt. Ik heb zelfs al een avond in een lange broek, een trui en sokken gezeten. Alleen de warme chocolademelk melk met slagroom miste nog!

Maar goed, we mogen niet klagen, want wat hebben we fantastische weken achter de rug. 3 weken lang hebben we kunnen genieten van 26 familieleden en vrienden die naar Curacao gekomen waren voor onze bruiloft! En daarvoor waren Sipke en Denise hier al geweest op huwelijksreis, dus in totaal 5 weken volop genoten!
Wat was het heerlijk om iedereen weer te zien. Af en toe was het gewoon onwerkelijk, want als we een drankje ging doen bij Wet en Wild leek het net of we in de kroeg in Delft stonden! Heerlijk om ons leventje met zoveel mensen te kunnen delen en met elkaar zo te genieten.

De dag van de bruiloft brak aan en we hadden super veel mazzel met het weer. Het was een stralende dag. Op van de zenuwen begon de dag voor mij vroeg, want voordat Martijn mij om half 10 kwam ophalen moest er nog een hoop gebeuren. Gek genoeg viel die dag wel ineens alle spanning van me af. Ik was de dagen, weken misschien zelfs wel, voor de bruiloft zo verschrikkelijk gespannen. En die ochtend viel dat allemaal weg. Behalve toen Martijn voor de deur stond. Dat was toch wel even heel erg spannend.
Daarna zijn we foto’s gaan maken en vooral daarbij hadden we geluk met het weer. We hadden een tijdschema, maar daar begonnen we op z’n Antilliaans aan en kwamen dus overal te laat. Maar dat had wel als resultaat dat we steeds net voor of net na een bui op locatie aankwamen. En vanaf de aankomst bij Landhuis Ascencion, waar we de rest van de dag door brachten, was het droog en zonnig.  
Voor het burgerlijk hadden wij Maria gevraagd. Een hele lieve Antilliaanse vrouw die we hier hebben leren kennen en die samen met een ambtenaar van de burgerlijke stand huwelijken mag doen. Ze deed het erg leuk. Warrig, vergat zelfs een deel van de geloften (bij beide op hetzelfde punt) en ging aan het einde nog even door met haar speech omdat ze een stukje vergeten was, maar dat maakte het juist lekker los en ongedwongen.
Judith en mijn vader deden de kerkdienst. Dat was zo bijzonder! Heel persoonlijk en warm.
Tijdens de champagne toast vertelde mijn moeder over mij van baby tot bruid. Het meest opvallend vond ik een gedichtje dat ze voorlas dat ik geschreven heb toen ik op de basisschool zat:
Droom jij ook van zonneschijn,
Lekker luieren aan het strand,
In het zand,
De wind voelen door je haren,
Dat is pas leven,
Dat is fijn.
Het diner was een combinatie van bekende ‘westerse’ en Antilliaanse gerechten.
Martijn zijn vader opende het diner met een mooie speech.
Tijdens het eten hadden we muziek van Quartetto Classico i Romantico. 4 Antilliaanse mannen die prachtig zongen en muziek maakten.
’s Avonds na het diner barstte het feest los en kwamen de vrienden van Curacao er bij. We begonnen met een brassband om de boel even goed te openen. Martijn gaf nog even een showtje weg toen hij gevraagd werd met ze mee te trommelen en een act mee te doen. Iedereen stond er van te kijken. Zonder problemen!
Daarna de Antilliaanse band ‘Loading’. Heerlijke muziek en er werd flink gedanst!
Helaas kwam er, veel te snel voor ons gevoel, een einde aan de avond.
Alle clichés zijn waar. Zoveel mensen hebben tegen me gezegd: ‘Die dag staal je’, ‘Geniet ervan want het is voorbij voor je er erg in hebt’, ‘Veel dingen zul je pas zien op de foto’s en film omdat er veel langs je heen gaat’ etc etc. Het klopt allemaal! De dag vloog voorbij, maar we hadden ons de hele bruiloft niet beter kunnen wensen!!!

Nu is het normale leven weer begonnen. We zitten weer in een normaal ritme en zijn weer volop aan het werk.
De feestdagen komen er weer aan dus we zijn weer aan het plannen. We doen weer een poging voor een BBQ op het strand met kerst. Vorig jaar viel dat letterlijk in water vanwege de regen, maar we proberen het gewoon opnieuw!

Lieve mensen, allemaal bedankt voor jullie lieve berichten, telefoontjes, kaartjes of aanwezigheid op onze bruiloft en voor iedereen alvast:
Bon pasku i feliz ana nobo!

Foto's van de bruiloft 

dinsdag 4 oktober 2011

Een nieuw avontuur van Mout en Nijntje


Bon dia allen!

Hier weer een nieuw avontuur van Mout en Nijntje. Dit keer Mout en Nijntje op reis!

Afgelopen week zijn we 3 dagen op Aruba geweest. Martijn moest voor zijn werk daar zijn, want hij is naast voor Curacao ook verantwoordelijk voor de computertechnische zaken op de kazerne van Aruba en Sint Maarten. Ik was 3 dagen vrij, dus we hebben een extra ticket geboekt en er een mini vakantie van gemaakt. 

Dinsdagochtend om 7 uur vlogen we met Insel Air naar Aruba (wel met 1,5 uur vertraging, maar dat is normaal). Dus we waren al vrij vroeg in ons hotel en gelukkig konden we direct de kamer in. Het hotel bleek (had niemand ons verteld) het oude ‘Marine Verlof Centrum’ te zijn. Inmiddels is het door de marine bij anderen in beheer gegeven en dus een commercieel bedrijf geworden, maar alles ziet er nog uit als het MVC. Het bordje hangt er zelfs nog. Luxe is dus anders, maar wel erg grappig. De kamer was prima en het eten goed en meer heb je niet nodig.
Martijn is direct met zijn collega mee gegaan naar de kazerne en ze hebben mij ergens langs het strand uit de auto gezet, zodat ik het eiland een beetje kon gaan verkennen. Ik ben langs de kust gaan lopen en de hotels eens bekeken die daar allemaal aan het strand staan. Wat een overdaad aan luxe. Het Hyatt, Marriott, etc etc. Na een flinke wandeling kon ik mijn kleding zo ongeveer uitwringen, dus even terug naar de airco. Wat me inmiddels wel opgevallen was, is dat Aruba een heel ander eiland is dan Curacao. Het straatbeeld is netter en opgeruimder, de wegen zijn beter, er zijn veel meer winkels, restaurants en terrasjes en er is een langgerekt zandstrand langs de gehele kust en er wordt geen entree gevraagd. Geen kleine losse baaitjes zoals op Curacao.
Wat ons ook opviel, zeker toen we ’s avonds in het ‘High rise’ (het hotel gedeelte waar ik die ochtend ook geweest was) wat gingen eten, is dat er veeeeeeeeeeeel Amerikanen op Aruba zijn. Alles is gericht op de Amerikaanse markt.
De tweede dag een heerlijke strand dag gehad. Het gekke was dat je op dat strand een kanon af kon vuren!
Al met al hebben we ontzettend genoten. De laatste dag hebben we met z’n tweeen het eiland rond gereden en lekker toeristisch gedaan. Het gedeelte dat we toen gezien hebben leek wel weer erg op Curacao. Erg mooi en helemaal ontspannen. We hebben afgesloten met een middagje strand en ’s avonds laat met het vliegtuig weer naar huis. Dat was een leuke ervaring!! Een propellervliegtuigje voor 15 man waarbij je vanuit je stoel mee kon kijken in de cockpit!! Helemaal leuk en ook wel een beetje spannend!  

Verder is nog leuk om te vermelden dat we druk bezig zijn met onze cursus Papiamento. Huiswerk maken is nog een struikelblok, maar we proberen zoveel mogelijk in praktijk te brengen. Gewoon durven en doen is het toverwoord volgens de juf.
Martijn werd op Aruba al in het Papiaments aangesproken, maar of dat door zijn vloeiend Papiaments of door zijn donkere kleurtje kwam laten we even in het midden.

De voorbereidingen voor ons huwelijk zijn in volle gang. Bijna alles is nu rond. Nu maar wachten op de eerste gasten uit Nederland. We kijken er erg naar uit!

Dan nu nog wat leuke kiekjes. Martijn heeft een fotocursus gedaan, dus daar wat plaatjes van, wat mooie luchten boven Curacao en natuurlijk onze avonturen op Aruba.

Ayoooooooo!!

zondag 14 augustus 2011

Het zijn de kleine dingen....


Iedere keer schrijf ik over de bijzondere dingen die we hier meemaken. Dit keer even anders. Dit keer ga ik schrijven over de gewone dingen die het leven hier zo leuk maken. Uiteindelijk zijn die ook weer heel bijzonder!

Sinds mijn nieuwe baan heb ik ontdekt hoe leuk en apart de vroege ochtend hier is.
Om 6.15 uur (uiterlijk) stap ik in mijn auto om naar m’n werk te rijden. Ik begin om 7 uur, maar vanaf half 7 is het zo druk op de weg, dat het file rijden is. Tja, er gaat maar 1 weg van onze kant naar de andere kant en dan heb je weinig keuze. Dus om 6.15 uur vertrekken Martijn en ik en dan zijn we de files voor.
Onze espresso machine is een jaar na de verhuizing eindelijk gemaakt, dus zet ik altijd 2 kopjes koffie in mijn fijne DE warmhoudmok (Juut, jaren geleden kreeg ik hem van je en nog steeds eens succes!!!) en die drink dan onderweg fijn op.
Langs de weg staan overal kindertjes te wachten op de schoolbus. Allerlei kleuren schooluniformen door elkaar heen. Ja, de kinderen zijn er ook vroeg bij hier. De scholen beginnen al om 7.15 uur en is om 12.30 uur alweer afgelopen. Veel langer is het niet uit te houden in die schoolgebouwen! Ze moeten dus vroeg langs de kant van de weg staan, want de schoolbus moet nogal wat kindertjes oppikken!!
En dan het volgende staaltje geweldig Curacao. In Nederland staan er kranten op de stations, want veel mensen nemen het openbaar vervoer, in New York zie je overal krantenstands op plaatsen waar mensen langs wandelen op weg naar de metro e.d. (als ik de films en series mag geloven) en op Curacao staan er mannetjes bij de stoplichten. Tja, bijna iedereen pakt hier de auto naar zijn werk. Ten eerste omdat het vaak redelijk ver rijden is en ten tweede omdat fietsen geen optie is. Tenzij je het gevaar graag opzoekt of net zo snel kan fietsen als de auto’s.
Alle auto’s komen langs het stoplicht en staan daar vaak wel eens een poosje stil, dus een ideale plek om kranten te verkopen. Ook als het stoplicht op groen staat gaan mensen vrolijk stil staan voor een krantje, maar het gaat allemaal nog best snel. Het levert wat oponthoud op, maar dat is geen probleem, want het is nog redelijk koel rond die tijd, dus met de raampjes open en een kopje koffie in je hand is het prima vertoeven op de weg.
Na een minuut of 10 komen we dan een vrolijk oud mannetje tegen die iedere dag trouw langs de kant van de weg staat (vlak bij het bejaardentehuis waar hij woont denken wij) en steekt zijn duimen op naar iedere auto. Alleen op zondag heeft hij een rustdag.

Eenmaal op mijn werk is het ook genieten. De dagelijkse dingen, maar ook regelmatig kinderen die gewoon even een praatje komen maken. Het is iedere keer weer hartverwarmend als er gezinnen weg gaan en vertellen hoe fantastisch ze het hebben gehad! Vandaag kreeg ik een dikke knuffel van een jongetje uit Oostenrijk die iedere ochtend even kwam kletsen. Hij was echt verdrietig dat de vakantie voorbij was!

En hoe heerlijk is het om tijdens de lunch even naar de buren te lopen. Onze buren zijn de dolfijnen van het Sea Aquarium. Mijn collega's en ik eten dan even een broodje en genieten van de zoveelste dolfijnshow. Het blijft leuk en bijzonder.

Om te zien wat de mogelijkheden voor onze gasten zijn mogen wij hier en daar ook meekijken. Dus een therapiesessie met dolfijnen bijwonen en bijvoorbeeld mee duiken met een speciale duik voor mensen met een beperking. Dat er zoveel mogelijk is heb ik nooit geweten. Heel bijzonder.

We zijn inmiddels een jaar op het eiland en genieten nog elke dag!

Natuurlijk ook weer wat Foto's

woensdag 15 juni 2011

Volop zomer


Het is weer volop zomer op Curacao. Nou is het dat altijd natuurlijk, maar de temperatuur kruipt steeds meer omhoog en de wasmachine draait overuren, want het is weer voor minimaal 2 setjes kleding per dag.
Het orkaanseizoen is begonnen. Wij merken er gelukkig niet al te veel van. Af en toe een flinke bui, maar dat vinden de plantjes heerlijk!!! Vooral onze kokospracht geniet van al dat water. Er lijkt geen einde te komen aan de kokosnoten!
Verder merken we dat het orkaanseizoen begonnen is aan de wind. Als er een orkaan of flinke storm ergens om ons heen raast, pikt ie al onze wind in. En windstilte is geen pretje. Dan nestel ik me zodra het kan op de porch en beweeg ik zo min mogelijk. En zelfs dan is het nog zweten geblazen! Gelukkig onderhoudt Martijn ons zwembadje erg goed (de 4e lekkage is inmiddels verholpen) en kunnen we voor de nodige verkoeling in het zwembad plonzen.
En dan na een paar dagen komt de wind terug en is het weer prima uit te houden. En als het dan flink gaat waaien gooit Martijn zijn surfplank op het dak en dan in volle vaart naar Jorisbaai om te surfen. Hij heeft laatst voor het eerst meegedaan aan een wedstrijd. Met de blaren op zijn handen kwam hij van het water en helaas niet gewonnen, maar hij heeft het mooi wel gedaan!!

Verder hebben we nog wat dierenvrienden in en om het huis. Jimmy groeit nog steeds en blijft een lieverd.  
Op de porch hadden we een bijennest, die we gelukkig op tijd weg wisten te halen en in de schuur een maribombanest. Heel apart om te zien hoe ze dat maken. We hebben het nestje maar laten zitten, want we hadden er geen last van en inmiddels zijn alle beestjes uitgevlogen en is de rust wedergekeerd.

We hebben in mei de Caribische Vlootdagen gehad. Gezelligheid en veel schepen. Zelfs de onderzeeër ‘de Dolfijn’ had de tocht naar Curacao gemaakt en trok veel bekijks! Om er op te kunnen moest je 3 uur in de rij staan, dus wij hebben hem alleen maar van de buitenkant bewonderd.
’s Avonds speelde de band Vibe samen met Barry Hay van de Golden Earring. 

En Femke was gezellig op bezoek. Zij heeft hier 3 maanden gewoond en moest helaas weer terug naar NL. Maar nu was ze dus even terug voor een lange vakantie. We zijn een paar keer op pad geweest met de Jeep en hebben lekker aan het strand gelegen. Tijdens het snorkelen hebben we een prachtige octopus gezien die zich vast gezogen had aan een Conch (koningsschelp). Het vlees van die conch hebben we trouwens ook nog gegeten bij Jaanchies. Erg lekker!!
Verder heb ik met een stel meiden heerlijk sushi gegeten voor de verjaardag van Moon. Met stokjes eten is toch nog best lastig!

Begin juni is Martijn met een hele groep gaan abseilen van de Julianabrug. Dat was een heel avontuur, want je mag normaal gesproken niet eens te voet op de brug komen.
Door een luik in de brug kwamen ze in de stalen constructie van de brug terecht en konden zo naar het juiste punt lopen. Door een rond luikje in de zijkant van de brug gingen ze aan een touwtje weer naar beneden. Ik stond toe te kijken van onderaf, maar had knikkende knieën toen ik het zag hoe het ging. Voor geen goud krijgen ze mij daar naar boven!! Maar Martijn vond het prachtig. Boven vond hij het wel heel even spannend, maar eenmaal hangend en genieten van het prachtige uitzicht viel alle spanning weg!
Daarna zijn we voor de nodige ontspanning samen met Machiel heerlijk gaan lunchen bij Saint Tropez en de rest van de middag zijn we daar ook maar blijven hangen (of moet ik loungen zeggen??). Helemaal niet verkeerd!

Sinds een paar weken heb ik een nieuwe baan. Ik werk nu als front office medewerker (oftewel receptioniste) bij Dolphin Suites. Dit is een hotel dat hoort bij het Sea Aquarium. Bij het Sea Aquarium hebben ze een afdeling voor therapie met dolfijnen. Van over de hele wereld komen er mensen naar Curacao voor deze therapie. Dit zijn allemaal mensen met een beperking. Het hotel is dan ook helemaal ingericht op deze doelgroep. 
Ik heb het ontzettend naar mijn zin daar. Het is een klein hotel (20 kamers) en er is veel interactie met de gasten. Omdat ze vaak niet zomaar overal heen kunnen zitten ze vaak in de lobby voor een praatje. Ik werk er nu 20 uur in de week en hopelijk kan ik dat snel uit gaan breiden!

maandag 9 mei 2011

Daar zijn we weer!!


Na een paar heerlijke weken in Nederland/Oostenrijk is het normale leven weer begonnen hier op Curacao. Het was fantastisch weer even te kunnen knuffelen met alle lieve familie en vrienden, maar ook weer fijn om terug te zijn op dushi Korsou bij mijn eigen dushi. Ik ben weer lekker aan het werk bij Mom en Co en in onze vrije tijd doen we leuke dingen. Martijn heeft het surfen weer opgepakt en we zijn dus vaak te vinden op Jorisbaai waar het goed vertoeven is.
Op dit moment is Martijn even in Nederland voor zijn werk. Een weekje maar, dus een druk schema met bezoekjes en werk. Tussendoor heeft hij ook nog even een pak voor de bruiloft gekocht, dus zeker een geslaagd bezoek!! Morgen komt hij gelukkig weer thuis.

2 weken geleden was de World cup surfen op Jorisbaai en daar zijn we vaak geweest! Het duurde 6 dagen. Martijn heeft geholpen met het opbouwen en de sfeer was super! Er stonden al wat mooie hutjes gebouwd van pallets en palmbladeren, maar daar hebben ze voor de dit evenement nog veel meer bijgebouwd. Het werd een hele surftown!
Overdag surfen kijken en ’s avonds kampvuur en barbecue. Het was wel erg jammer dat precies in die week de wind bijna helemaal wegviel, dus er is niet veel gesurft. Er waren in de hoogste klasse dan ook 6 mensen nummer 1, omdat de wedstrijd niet uitgevaren was.
Wel ging er af een toe een stoere surfer achter een jetski hangen en dat was spectaculair om naar te kijken.

In die week kwamen ook Arijan en Annelies met de kids aan op het eiland. Ze verbleven op het park Seru Coral en we hebben een aantal keren afgesproken om lekker te eten of te zwemmen en bij te kletsen. Het was erg leuk ze weer te zien! Wel heel vervelend en sneu voor ze dat 3 van de 4 aan beide oren een oorontsteking opliepen en daardoor hun vakantie toch iets anders was dan gehoopt.
Maar we hebben van jullie aanwezigheid genoten!!

Sinds een paar weken ga ik op zaterdagmiddag beachvolleyballen op Zanzibar. Zoooooo leuk! Wel een beetje warm in de brandende zon en aangezien ik soms iets te fanatiek ben en niet van stoppen weet heb ik dat moeten bezuren met barstende koppijn. Spelende vrouw wat heb je nou geleerd????

En toen was er koninginnedag! Helaas missen daar de foto’s van, omdat ik de camera vergeten was. Oeps! Maar het was een groot oranje festijn! Eigenlijk wel vergelijkbaar met Nederland. Iedereen oranje gekleed, Antilliaan of Nederlander maakte niets uit, er waren bandjes, dj’s, spelletjes voor de kinderen, rommelmarkt en ga zo maar door.
Martijn moest die dag om 8, 12 en 16 uur de saluutschoten voor de koningin afvuren, dus zijn koninginnefeest begon iets later. Maar wat een held in zijn witte pak!

Er wordt me vaak gevraagd waarom ik niet vaker wat op het blog plaats. Nou, dat komt omdat we niet altijd heel veel noemenswaardige dingen meemaken. Sommige weken is het leven ook hier normaal te noemen. Werken, eten, slapen en weer werken. Dus ik spaar de leuke dingen op, want het is en blijft een mooi eiland en er zijn ook genoeg dingen die we zeker met jullie willen delen!!!

donderdag 10 maart 2011

Heel veel bezoek!!


Na een lange stilte hier dan eindelijk weer een bericht van ons. We hebben 5 weken bezoek achter de rug en het waren heerlijke weken! 
De eerste bezoekers waren mijn ouders. We hebben 2 heerlijke weken gehad. Mijn vader heeft in 2 weken zo ongeveer alles bekeken wat er te zien was op het eiland en af en toe gingen wij ook mee. Mooie uitstapjes zoals Shete Boka en Westpunt pakten we graag mee. Ook hebben we nog heerlijk een paar dagen op het strand gelegen. Een optimale vakantie dus! Martijn was deze 2 weken ook vrij, dus we hebben lekker veel tijd met z’n vieren door kunnen brengen.  
De eerste week verbeleven ze bij ons in huis en de tweede week zaten ze bij ons om de hoek in een appartement met een heeeeeeeeerlijk zwembad waar mijn moeder en ik onze jaarlijkse dobberuurtjes doorbrachten. Dit keer dus niet in Frankrijk zoals normaal maar nu op Curacao!! Mijn vader was 2 februari jarig en dat hebben we gevierd met een overheerlijk stuk lomito in een gezellig restaurant.   

De dag dat mijn ouders vertrokken kwamen Stephanie en Jasper aan. Ze bleven ruim een week en we hebben een aantal keer gedoken, onder andere een nachtduik. Dat was echt heel gaaf! Ook weer een aantal mooie uitstapjes gemaakt en mijn verjaardag goed gevierd!! Jasper had me opgegeven bij radio Paradise FM als jarige van de week en tot mijn stomme verbazing werd ik op mijn verjaardag gebeld dat ik een etentje voor 4 personen kreeg! De mevrouw die ik aan de telefoon kreeg vertelde me ook dat ik binnen een uur nog een keer gebeld zou worden, maar dan in de uitzending. Ze deed ook nog even een vriendelijk verzoek of ik een beetje enthousiast wilde doen als ik gebeld werd. Pffffff, een uur lang heb ik me dus zitten bedenken hoe ik een beetje enthousiast over kon komen. Gelukkig lagen Stephanie en ik languit op een heerlijk strandbed dus ontspannen dan maar. Toen ik uiteindelijk gebeld werd zat ik vol adrenaline en stond ik als een kip zonder kop te kakelen tegen de vriendelijke meneer aan de andere kant. Het gesprek leek wel uren te duren, maar terugkijkend op mijn telefoon bleek het maar 3 minuten en 33 seconden geweest te zijn. We hebben de volgende dag heerlijk gegeten met z’n vieren en dat was ook gelijk ons afscheidsetentje.   

Drie dagen later arriveerden Lennard en Rianne voor ruim 2 weken. Het tweede weekend dat ze er waren kregen we een weekendje weg van ze cadeau. Met z’n vieren 2 dagen langs Banda Abao varen. Het was fantastisch. Martijn en ik hebben 2 keer gedoken vanaf de boot en verder hebben we gesnorkeld, werden we voorzien van heerlijk eten en hebben we overnacht op het loungedek. Helaas regenden we halverwege de nacht helemaal nat en werd Rianne ’s nachts ziek en moest ze de volgende ochtend opgehaald worden. Lennard ging mee, dus Martijn en ik bleven alleen achter op de boot. Die dag regende het flink, maar we hebben er nog een mooie dag van gemaakt. Bij de laatste keer snorkelen hebben we nog een spotted eagle ray gezien!!  

Na het vertrek van Lennard en Rianne begon het carnaval. Dat is echt een hele happening hier met dagen lang iedere dag een optocht. Mensen hadden al ruim een week van te voren hun stoeltjes langs de kant van de weg gezet om een goede plek te hebben. De vrijmarkt op koninginnendag in Nederland is er niets bij!!! 
Wij zijn zondag naar de gran marcha geweest, de grootste optocht van allemaal. Prachtig om te zien. 40 wagens is wel wat veel, maar desalniettemin was het een hele leuke dag!  

We hebben zoveel gedaan en gezien de afgelopen weken dat het te veel is om allemaal te beschrijven. Daarom deze keer maar even wat extra foto's!
Foto's

woensdag 5 januari 2011

Een mijlpaal!


Vandaag wonen we precies een half jaar op Curacao. Best een tijd. Inmiddels zijn we redelijk gewend aan het leventje hier, missen we het thuisfront natuurlijk nog wel, maar alles begint wat normaler te worden.
Toch blijft het op sommige momenten best vreemd om op zo’n grote afstand te zijn van familie en vrienden. Bijvoorbeeld met de feestdagen. Maar ook wel weer heel bijzonder om mee te maken.

Allereerst was er natuurlijk de sint die kwam en weer vertrok zonder dat we er erg in hadden.
Op mijn werk hebben we tussen sint en kerst nog wel een avondje met pakjes georganiseerd. We hadden allemaal wat te eten klaargemaakt en dus hebben we lekker gesmikkeld en cadeautjes uitgewisseld.

Als voorbereiding op de feestdagen hadden we nog even een seventies party ter ere van de 40ste verjaardag van Chris. Een erg geslaagd feestje. Allebei onze outfits hebben we hier gewoon in de winkels kunnen kopen. En dan praat ik niet over feestwinkels!! Hmmmm, zegt misschien iets over de mode hier?

Toen ineens ging alles heel snel. Martijn en ik hadden allebei totaal geen kerst gevoel en voor we het wisten ging er een mailtje rond over de kerstmarkt die op de marinebasis gehouden werd! Huh? Is het al kerst dan? Nou, daar zijn we natuurlijk even heen gegaan en dat was erg gezellig, maar nog steeds geen kerstgevoel.
Tijdens de contacten met Nederland merkte ik dat het heerlijke weer hier de schuldige was van het ontbreken van het echte kerstgevoel. Als je in de zon zit, het voor de kerst 30 graden te warm is voor je gevoel en je ook nog eens bijna niet binnen bent, krijg je gewoon weinig mee van de kerst. We hadden een kerstboompje staan, kerstslingers, ballen etc etc, maar we zagen ze bijna niet.
En hoe gek was het te zien dat er in Nederland een dik pak sneeuw lag terwijl wij lagen te dobberen in het zwembad!
Maar goed, eerste kerstdagen kwam het hier met bakken uit de lucht. De geplande strand barbecue met vrienden moest dus even verplaatst worden naar een andere locatie. Uiteindelijk hebben we met z’n allen bij Joyce en Sander op de porch een erg leuke avond gehad.
Tweede kerstdag hebben Martijn en ik samen heerlijk Oudhollands gegourmet en gewandeld in het zonnetje dat inmiddels weer scheen.

Als afwisseling tussen de feestdagen zijn we nog even naar het optreden van Jan Smit op Mambo Beach geweest. We zijn inmiddels zo goed geïntegreerd hier, dat we een half uur te laat aankwamen. Meestal moeten we toch wachten voordat er actie in de tent is op Mambo. Helaas bezit Jantje een soort Volendamse stiptheid en was hij dus al bijna klaar toen wij aankwamen. Gelukkig draaiden ze daarna goede muziek en ben ik aan de slag gegaan als bner-spotter (Patty Brard, Gerard Joling & Jeroen van der Boom waren er ook), dus prima avondje.

Oud en nieuw wordt hier heel uitbundig gevierd. Een aantal dagen van te voren werden er over het hele eiland containers met vuurwerk verkooppunten geplaatst en iedere avond waren er vuurwerkshows. Ook een grote happening zijn de pagara’s. Dat zijn van die weetikhoeveelklappers en het afsteken daarvan gaat gepaard met een klein feestje. Wij zijn naar de pagara party op Parera geweest op oudjaarsdag. Biertje, wijntje, oliebol en gezelligheid!
‘s Avonds zijn we bij vrienden in Julianadorp gaan eten en hebben we heerlijk zitten trivianten. In Nederland was het 5 uur eerder Nieuwjaar dan bij ons, dus even wat telefoontjes geplaagd om 19.00 uur.
En op nieuwjaarsdag natuurlijk de Nieuwjaarsduik. Niet klappertandend zoals in Nederland, dus iets aangenamer. Ik moet wel eerlijk bekennen dat wij hem overgeslagen hebben.

En nu is het normale leven weer begonnen. Martijn had geen vakantie in de afgelopen weken, maar een groot gedeelte van zijn collega’s wel, dus lekker rustig op het werk. Dat komt nu allemaal weer op gang.
Ik moest ook gewoon werken, maar wel minder dan normaal.
En nu gaan we toeleven naar ons bezoek de komende tijd!! 22 januari staat we op Hato om de eerste gasten te ontvangen. Tot dan paps en mams!!!