Goed, ik
zou mijn vorige blog natuurlijk kunnen kopiëren en een klein beetje aanpassen,
maar dat zou een beetje flauw zijn. Maar tot mijn schrik en verbazing zag ik
dat het al ruim een jaar geleden is sinds onze vorige blog. Ik las het vorige
verhaal door en heb veelal hetzelfde nieuws, maar zal er wat van maken.
Een deel
heb ik al geschreven in het vliegtuig terug vanuit Nederland, begin april en
met hier en daar een aanvulling dus even een update van ons leven hier.
2 april
Ik zit
hier in het vliegtuig te schrijven na een heerlijke vakantie in Nederland en
heb wel weer zin om terug te gaan naar Martijn, de warmte en de hondjes.
De vakantie
was heerlijk. Martijn en ik vlogen apart van elkaar omdat ik mijn ticket al
eerder geboekt had, want ik wilde langer in Nederland blijven dan Martijn. hij
wachtte nog even tot de tickets goedkoper werden, maar dat werden ze helaas
niet. Uiteindelijk kon hij niet meer dezelfde vlucht krijgen als ik en vloog
hij via Bonaire met de KLM naar Nederland en ik met Arke via Aruba.
Herenigd met
elkaar en onze lieve familie op Schiphol was de de eerste stop bij Judith en Lieven
om ons nieuwe neefje Jurre te bewonderen en te knuffelen. Wat een klein
wondertje weer. Het blijft geweldig, ook als het je zevende neefje of nichtje
is.
De
volgende dag vertrokken we alweer naar Delft om daarna door te rijden naar
Oostenrijk voor een weekje skiën. Onhandig als ik ben viel ik die avond nog
even van een stoeprandje en verzwikte mijn enkel. De eerste dagen dus niet
kunnen skiën en verplicht zitten, lezen en relaxen. Zal wel ergens goed voor
geweest zijn.
(Inmiddels weet ik
helaas dat mijn enkelbanden toen ingescheurd zijn en zit er dus al even aan
vast. Nog een lange weg te gaan volgens de fysio, in ieder geval voor het
hardlopen en volleyballen wat ik zo graag doe.)
De sneeuw was bijzonder slecht wat kwam door het ontzettend mooie weer. We moesten dus hoog gaan voor goede afdalingen. We hebben
het lekker rustig aan gedaan en echt vakantie gevierd.
Terug in
Nederland direct een familiedag om maar meteen goed te starten. Met van mijn
kant de ouders, alle zussen, zwagers en alle kinderen bij elkaar. Het komt
bijna nooit voor maar nu is het gelukt. Maaike had vlak voor onze komst een
taart gewonnen en mocht deze laten maken zoals ze zelf wilde. Het werd een
taart voor onze komst. Wat een verrassing was dat!!!
De
volgende dagen volgden veel bezoekjes en afspraken en al snel zat Martijn weer
in het vliegtuig naar Curacao. Ik had nog een weekje en heb nog genoten van
bezoek aan vrienden, leuke dingen doen met de familie, nog meer met mijn
kersverse neefje knuffelen en nog veel meer leuke dingen doen.
Nu zit ik
dus in het vliegtuig terug. Klaar voor weer een flinke periode Curacao.
De
vliegreis is altijd een avontuur. Je weet nooit wat er om je heen zit. Er zit
op dit moment een familie achter me die op z'n zachtst gezegd bijzonder
luidruchtig is en die smachten naar een sigaret. Dat weet inmiddels ook het hele
vliegtuig, dus.... misschien een idee om te stoppen gezien ze met regelmaat
flink rochelen! Naast me een jongen die nog wat puistjes uit te knijpen heeft
voor zijn thuiskomst en ernstig verkouden is. Pfffff, dan is 10 uur best heel
lang!
13 mei
Inmiddels
een poosje de tijd gehad om weer in te burgeren hier. Na 3 weken in Nederland viel de omschakeling me zwaar. Ik miste
iedereen en het koste me moeite weer te aarden. Maar gelukkig gaat het
dagelijks leven gewoon door en zit ik er nu weer helemaal in.
Op mijn
werk gaat alles weer z’n gangetje en ik wissel nogal wat van functie. Dat houdt
het lekker afwisselend en daardoor blijft het leuk.
We
genieten nog steeds van ons verblijf hier en klagen dan ook niet dat we nog een
jaartje langer mogen blijven. Martijn zijn functie is nog niet overgedragen en
dat was inmiddels wel de bedoeling. Hij krijgt daar nu nog een jaar extra voor
en de planning is nu dat we in juli 2015 weer terug gaan naar Nederland. We
zullen zien of dat ook daadwerkelijk zo is. Je weet het maar nooit met de
marine. We gingen voor 3 jaar en zitten hier straks al 5 jaar!
De
bedoeling is dat hij na dit jaar nog 2 jaar in Utrecht gaat werken. Fijn
vooruitzicht. Gelukkig nog niet varen dus!
Ik heb wat
foto’s bijgevoegd, te veel leuke dingen om te beschrijven. Onder andere hebben
een een dag Endless Summer Sports Festival gehad. Afgelopen augustus was dat
een driedaags festival en een groot succes. Begin augustus staat dit festival weer voor
3 dagen op de planning en nu hebben we dus om er even in te komen vast een
eendaags evenement gedaan. Het was een heerlijk dag. Op naar augustus!!
Ook hebben we het Curacao North Sea Jazz Festival meegemaakt vanaf een erg bijzondere locatie. Een leegstaand appartement op de derde verdieping. Koelboxje mee een we hebben Prince kunnen horen. Hij hield niet meer op!
Verder ben ik nog met de substation meegeweest naar flinke diepte. Voordeeltje van werken bij Sea Aquarium Park!
We hebben nieuwe mensen ontmoet, van lieve mensen afscheid moeten nemen, bezoek gehad, naar concerten geweest en nog veel meer!
Ik bedenk me net dat in mijn vorige blog de brand in onze surftown nog niet aan de orde was. Dat moet ik toch nog even vermelden.
Op 1, 2 en 3 augustus was het Endless Summer Sports Festival gepland zoals eerder vermeld. We waren dus druk bezig geweest ons surfdorpje op Sint Jorisbaai helemaal op te pimpen en het werd mooier en mooier. Totdat, 2 weken voor het festival, alles in de as gelegd werd. Tot op de grond toe was nagenoeg alles afgebrand. Deze brand was aangestoken en we hebben nooit kunnen achterhalen wat er precies gebeurd is. We hadden dus nog 2 weken om alles weer op te bouwen. Dat hebben we voor het festival voornamelijk met tenten gedaan, maar inmiddels staan er weer hutjes en is het weer een heerlijke plek om te zijn.
Nou lieve mensen, nog een jaar de tijd om gezellig een vakantie te boeken naar Curacao! Wie weet tot ziens!
