Van de week werd ik er subtiel op gewezen dat mijn laatste
bericht van april was, dus het is de hoogste tijd voor een nieuw bericht.
We zijn inmiddels verhuisd. De verhuisperiode was heftig en
druk. We kregen de laatste week van april de sleutel en zijn meteen aan de slag
gegaan. We wilden voor de Curacao Windsurf Challenge klaar zijn, omdat Martijn
daar al zijn tijd voor nodig zou hebben. Dus hadden we in totaal een krappe 3
weken. We zijn direct met spullen heen en weer gaan rijden. Ieder ritje naar
werk of vrienden was met een volle auto. In de tussentijd ieder vrij uurtje in
het nieuwe huis aan het poetsen, want ook dat moest nog helemaal gebeuren. Toen
ons oude huis steeds leger werd moesten we daar aan het klussen, want er moest nog
een erg veel gebeuren voor we er definitief uit konden. En zelf na al dat harde werken was de overdracht van het oude huis nog even een klein drama. Ik
zal er niet te veel op ingaan, maar laten we zeggen dat de gemoederen hoog
opliepen toen niet alles exact zo ging zoals de huisbaas graag had gewild. Martijn
heeft de gesprekken met de beste man gevoerd, want ik heb daar niet het geduld
voor en ze zijn er uiteindelijk uitgekomen. Er ging nog flink wat werk in
zitten om de tuin en de muren zo te krijgen dat hij tevreden was! Maar daar
zijn we vanaf. Met de nieuwe huisbaas tot nu toe nog geen problemen gelukkig!
Het nieuwe huis bevalt echt super goed! We genieten van deze
nieuwe plek. De porch is heerlijk ruim en dat op zich is al genoeg om van te
genieten. De buurt bevalt goed, heerlijk rustig en dicht bij de baai, naar het
werk is het korter rijden en we hebben aan beide kanten (een straat verder)
vrienden wonen. Zelfs op loopafstand!!
En dan waren er nog de weekenden waarin er volop geklust
werd op de baai. De Jorisbaai, waar wij altijd surfen moest helemaal klaar
gemaakt worden voor de Windsurf Challenge. Zoals de foto’s eerder al lieten
zien werd er van alles gebouwd en maakten de mannen zich er zeker niet
makkelijk vanaf.
We hadden dus een paar heftige weken. Voor de Challenge
waren we wel helemaal verhuisd en het inrichten kwam op mijn schouders, want
vanaf dat moment waren de voorbereidingen voor de Challenge in volle gang.
Martijn en Ed hebben een week in een hangmatje op de baai gebivakkeerd. Het
werd er steeds mooier, grootser en langzaamaan kwam er security, een container
voor de surfspullen, een aggregaat en nog veel meer. Het werd een echte surftown.
De dagen van de Challenge waren super. Er was wind, dus er
werd volop gesurft. Martijn deed mee, dus hij was ook op het water te vinden.
Helaas hadden al het klussen, verhuizen, sjouwen en bouwen hun tol geëist en moest
hij het na 1 dag meedoen voor gezien houden. Zijn rug deed het niet meer. Nu
was er genoeg te doen vanuit de organisatie dus hij hoefde zich niet te
vervelen, maar het is wel heel zuur als je een evenement waar je zoveel werk in
hebt gestopt en waar je al tijden naartoe leeft moet opgeven.
Op dit moment is hij dat dubbel en dwars aan het inhalen.
Hij is samen met Ed en nog een aantal surfers van Curacao naar Aruba voor een
vergelijkbaar evenement, de High Winds. Een week lang surfen en 's avonds gezelligheid. Ze hebben al dagen van veel wind en van weinig wind gehad, dus lekker veel afwisseling. Onderaan dit bericht staat een link naar de pagina van de High Winds.
Verder zijn we ook nog gewoon aan het werk.
Bij de marine zijn ze
druk met bezuinigingen en hebben ze bedacht dat Martijn zijn functie maar
wegbezuinigd moet worden. Niet echt motiverend natuurlijk. Het laatste woord is
er ook nog niet over gezegd. Ze twijfelen nu of dit alles wel binnen een jaar
lukt, dus mogelijk plakken ze er een jaar aan vast. Nog veel onduidelijkheid
dus. Ook voor ons is er dus nog niets duidelijk over een eventuele verlenging.
Gewoon geduld hebben en afwachten voorlopig.
Gelukkig vindt Martijn zijn werk nog wel leuk en gaat hij gewoon door. We horen vanzelf wat ze allemaal van plan zijn.
Ik ben meer gaan werken. Ik werkte 20 uur en vond dat toch
wel een beetje weinig. Hoe heerlijk het leventje hier ook is, 20 uur werken is niet echt genoeg. Voor mijn werk had ik te weinig uren om nieuwe projecten
aan te kunnen nemen en voor mezelf had ik net teveel vrije tijd om te kunnen denken: 'he lekker een dagje vrij'.
Bij de beoordeling van mijn eerste jaar kreeg ik te horen
dat ze eindelijk geld hadden om mij meer uren te geven, namelijk 32 uur en ik
werd front office supervisor. Dit houdt in dat ik meer verantwoordelijkheden
heb, de stagiaire begeleid en moet zorgen dat voor de receptie alles geregeld
is. Dus roosters, kas, vergaderingen etc. Erg leuk!
We hebben met het hotel voor het tweede jaar op rij de
zoover award gewonnen! Weliswaar waren we
vorig jaar eerste en dit jaar 5e van het Caribisch gebied, maar het is toch weer
een prestatie.
Nu leven we toe naar onze vakantie in Suriname. In augustus gaan we 10 dagen! Eindelijk echt op vakantie! Eigenlijk nog een beetje onze honeymoon. De bedoeling is om in ieder geval een dag of 4 een trektocht door de jungle te gaan maken en verder het liefst zo veel mogelijk zien.
Nog even geduld.....
