December en januari

We hebben de feestmaanden weer achter de rug en alles begint weer in een normaal ritme te komen.
Na de bruiloft vielen we al bijna direct in de Sinterklaas perikelen, Kerst volgde veel te snel en ineens was het 2012! We hebben wel super leuke dagen gehad. Kerst op het strand en oud en nieuw op de Jorisbaai. We hebben genoten.
Toch waren het rare weken. Het weer was volledig omgeslagen. Mooie dagen wisselden regenachtige en grijze dagen af. Voor mij af en toe lastig omdat voor mij het gemis van familie en vrienden rond de feestdagen even heel heftig is. Zeker nu we zoveel mensen weer om ons heen gehad hadden was het extra aanwezig. Maar gelukkig vielen de feestdagen niet (letterlijk) in het water zoals vorig jaar en hebben we heerlijk kunnen genieten!

Nu alles weer ‘normaal’ is pakken ook wij ons gewone leventje weer op. Martijn is een weekje vrij geweest vanwege een overschot aan vakantiedagen en hij is lekker aan de klus geweest.
Ik heb een drukke periode achter de rug op het werk vanwege wisselend personeel, maar ik geniet er nog steeds volop van! Ik krijg steeds meer taken en verantwoordelijkheden en ga het daardoor ook steeds leuker vinden. Door de vele wisseling van personeel moest ik veel late diensten werken. Op zich niet erg, maar toen ik weer een vroege dienst draaide merkte ik hoeveel fijner dat is. Ik had de ritjes op de vroege ochtend gemist en de lange dag die je hebt als je zo vroeg begint.
Wel gek is dat ik nu in het donker naar mijn werk rij. Geen zonsopgang meer halverwege helaas. Dat veranderd wel weer, maar het is nu even net als in Nederland in het donker opstaan en naar het werk.

De laatste weken vinden wij het hier op het eiland koud. In Nederland verklaart men ons voor gek, want als we er dan bij vertellen dat de laagst gemeten temperatuur 23 graden is en het in Nederland -10 is, mogen we zeker niet klagen. Maar de ‘kou’ houdt voor ons in dat we een lange broek aan hebben, ’s avonds vaak lange mouwen en sokken aantrekken en soms zelfs binnen zitten. Helemaal niet vervelend koud dus! We moeten ons er alleen wat vaker bewust van zijn dat als we ergens heen gaan, we een trui of een vestje mee moeten nemen.

Martijn en ik hebben allebei meegedaan aan de swim for the roses. In Nederland is er geloof ik alleen the ride for the roses, hier hebben we de walk, swim en ride for the roses. Je kunt zelf kiezen aan welk onderdeel of onderdelen je mee doet. Inschrijven kost 15 gulden en al het inschrijfgeld gaat naar de kankerbestrijding.
Ik ben gaan zwemmen. 2,7 km op open zee van Zanzibar naar Mambo. Martijn en een groep vrienden zeiden al steeds dat ze dan op de surfplank of in de kano mee zouden gaan om ons te ondersteunen. Uiteindelijk kwam het idee om te gaan suppen. Dat is Stand Up Paddeling, wat inhoudt dat je op een grote surfplak rechtop staat en jezelf met een lange peddel voortbeweegt. Behoorlijk zwaar.
Ze mochten zich ook officieel inschrijven en zouden dan gerekend worden als vrijwilligers. Ze moesten in de buurt van de achterblijvers blijven en met de laatste mee naar de finish. Dat was helemaal vermoeiend, want ze moesten behoorlijk hun best doen om niet te snel te gaan. Ze moesten rondjes varen als ze te ver voor lagen en af en toe een drenkeling rust bieden op de surfplank. Martijn had een man op zijn plank die het zwemmen niet meer volhield, maar vervolgens zeeziek werd op de plank. Toch maar weer zwemmen dan.
Ik was in een uur en een kwartier binnen en was behoorlijk trots op deze prestatie. Erg leuk om te doen!

Op het eiland zijn de voorbereidingen voor het carnaval in volle gang. En nee, dan worden er geen biertenten opgezet en trekt niet iedereen zijn verpleegstersuniform of clownspak uit de kast, maar er worden tribunes opgebouwd en er is een tumba festival bezig om HET carnavalsnummer te kiezen. De tumba is een muziekstijl uit de slaventijd. Er werd op landbouwwerktuigen en zelfgemaakte trommels muziek gemaakt. Tegenwoordig worden natuurlijk goede instrumenten gebruikt en er wordt volop vrolijk gedanst en gezongen. Dagen lang kan iedereen zijn of haar nummer ten gehore brengen en het beste nummer is dan het carnavalsnummer van dit jaar.
Praalwagens worden gebouwd en kostuums gemaakt. Het houdt de gemoederen aardig bezig.
Dit weekend begint het carnaval met de paardenparade en daarna is er verdeeld over 2 weken nog kindercarnaval, tienercarnaval, ouderencarnaval, de Gran Marcha (grootste carnavalsoptocht voor volwassenen), Marcha di Banda’bou (parade aan onze kant van het eiland), de Marcha di Despedida (afscheidsoptocht) voor kinderen en de Marcha di Despedida voor volwassenen.
Stoeltjes en banken worden al weken aan kettingen langs de route gezet. Iedereen probeert een mooi plekje te veroveren om de optocht goed te kunnen zien. Sommigen bouwen tribunes op hun eigen stukje grond en verkopen dan zitplaatsen. Anderen slepen een koelbox mee en proberen op de dag zelf nog een mooi plekje te veroveren. Vaak kun je voor een flesje whisky en/of een bijdrage nog een prima plekje krijgen. Wij horen bij die laatste groep. We zien wel wat er op ons pad komt.

Foto's